çocukluğun vermiş olduğu heyecanla yapılan eylemlerdir.
sizlerle bir anımı paylaşmak isterim sözlükdaşlarım;
küçüktüm ufacıktım top oynadım acıktım zamanlarımda dayımlarda bir yaz günü balkonda kayısı yemekteyim içinden çıkan çekirdekleri de yanımdaki kuzenlerimle sidik yarıştırırcasına en uzağa atma yarışı yapıyoruz..Şeytan mı dürttü bilinmez aşağıdan beyaz gömlekli bir amca geçiyordu kayısının yarısını yiyip amcanın kafasına nişan aldığım gibi kayısıyı fırlattım ve 2 dk sonra amca kapıda belirdi.çünkü tam da beyaz gömleğinin üzerinde zor leke olan kayısı lekesi oluşmuştu..Büyükler olmasaydı galiba amca benim kafamı duvarlara sürterek kıvılcım çıkarırdı..ama kuzen dayanışması yaparak büyüklerimize suçluyu söylemedik..hepimiz azar yedik ama sadece benim dayak yiyeceğimi düşündüğümüz zaman, azar yemek dayak yemekten iyidirdiye düşüüyorum...*
