bu ilçenin kürtlere olan bakışını serikli bir arkadaşım özet geçmişti. çok şaşırmıştım, oha olmuştum. o sıralar ben devrimci takılıyordum, arkadaşlarla duvarlara faşizme hayır stickerları yapıştırarak antalya'yı komünist yaşama geçirecektik. neyse, bunu anneme söylediğimde, hiçbir şey demeden yemeğine devam ettiğini hatırlıyorum. ya anne, sen çıldırdın mı allasen? ilçeye diyorum, kürtler diyorum, giremezmiş diyorum?! cevap söyle bir şey oldu: ee, girmesinler, ne işleri var ki orada! işte o zaman anladım kemalist kişilik bozukluğu nasıl bir şey anladım. sinirden ağladım tabii. -yok lan o kadar devrimci değildim-
ama serikliler iyidir lan, valla. çoğu şahin sevdalısı ybr gönüllüsü, sanayi müdavimi olsalar da, iyidirler lan. geçen birisiyle otobüsde 15 dakika yolculuk yaptım, 15 dakika lan, fazla değil. ama hiç bu kadar gülmemiştim. bildiğin yakışıklı türk genci, çıtır gibi de sevgilisi var, ama konuşmayadursun. amen yarebbi.
