insanın içinden en son geçmesini istediği şeyleri yazmış emre aydın. öyle ki bir an olsun kulağıma çalınsa bu şarkı, kapılıp gidiyorum o hiç istemediğim yere. tutamıyorum kendimi, dayanamadığımı hissediyorum. öyle hassas, öyle zayıf noktasına dokunuyor ki insanın son defa, yeni heyecanlar da unutuluyor, geçmek bilmeyen nefretler de... tüm gerçekler hiç görülmeyen bir köşede kalıyor.
