köşe yazarlarımızdan biri de kurtuluş savaşı sırasında kuvayı milliye'ye karşı çıktığı için yüz ellilikler listesine alınmış, ülke dışına sürülmüş ve 1938'de affedildikten sonra da ekmeğini türkiye'de kazanmıştı.
ilginç bir adamdı refi cevat ulunay . bazı akşamlar, gazetenin sahibi ve kurucusu ali naci karacan'ın odasında dört galatasaray lisesi mezunu (ulunay, karacan, abdi ipekçi ve ben) oturup çay içer ve okuldan söz ederdik.
bir akşam üzeri yazısını mürettiphaneye teslim etmiş olmanın rahatlığı içindeyken odasına girerek - şaka yollu - " sizinle röportaj yapacağım. izin var mı ? " dedim. kocaman gülerek cevap verdi " röportaj tamam da yayımlamak yok ! ne soracağını biliyorum. geçmiş geçmişte kaldı. suçumuzun kefaretini de ödedik. "
- anlaştık, gene de sorayım. şişli'deki evde paşayla 1919'da konuşmuş, sonra da ikdam'da izlenimlerinizi yazarken bu adam deli demişsiniz doğru mu ?
+ evet, doğru.
- peki, bugün olsa gene bu adam deli der miydiniz ?
+ demezdim.
- ne derdiniz ?
+ bu adam zırdeli derdim. çünkü vahidettin tarafından samsun'a gönderiliş nedeni rumları tedirgin eden türk çetelerini bastırmak olsa da paşanın aklından bambaşka şeylerin geçmekte olduğunu fark etmiştim. inanılmaz, o zamanki kafama göre akıl almaz imalardı bunlar.
+ şimdiki kafam olsa, işte bu nedenle deli değil zırdeli gözüyle görürdüm mustafa kemal paşa'yı .
