saat 12.00 ve 17.30 saatleri arasinda belediye otobüsünde görülen oldukça kilolu ve terli teyzeler büyük ihtimalle ya ev gezmesine gidiyorlardır ya da dönüyorlardır.
bunların tipik özellikleri; kapkaç senaryolarının en sıkı takipçisi olmalarına rağmen tombik bileklerdeki kalın altın bilezikler, pardesüden fırlayacak gibi olan tombul memeler, gıdıyı ortaya çıkaracak şekilde bağlanmış başörtüsü, alınlarındaki ter damlaları, bilekteki ev terliği poşeti ve her seferinde hayatlarında ilk kez otobüse biniyormuşcasına acemice davranışları ve bir türlü ayakta dikilemeyişleri.
eğer otobüste bir erkek öğrenci varsa, tüm yolu tıkamış olmalarına aldırmaksızın başınıza dikilir, usanmadan çıkh çıkh çıkh çıkh diyerek ayıplama efekti yaparlar, yakınlarda birilerinden bir sinyal alınca da gençliğe hutbe yazmaya başlarlar.
eğer kız öğrenci ise memelerini omuzlarına koyarlar göbeklerini de kucağın, artık sıkıyorsa kalkıp yer vermeyin.
yanınıza oturduklarında da kucaklarına aldıkları hayvani ebatlardaki poşedin aslında sizin kucağınızda durduğunu farketmeksizin görümcelerinin nemrutluğundan sultanahmetteki falcıya, gelininin huysuzluğundan kocasının prostat ameliyatına uzanan geniş bir sohbet yelpazesi serilir önünüze.
zayıf otobüs teyzeleri ise genelde daha insancıl, kadirşinas ve sempatik olurlar. yer verildiğinde gerçekten minnet duyar, sizden önce ineceklerse, yerinizi iade etmek için gözleri ile sizi ararlar, nazikçe okulunuzu sorup başarı dilerler. bazısı; -pek yalnızım da konuşacak insan arıyorum, başınızı şişirdim bile- derler.
onları severiz,ötekilere herşeye rağmen direnir yer vermeyiz.
eritsin hem biraz yuttuğu börekleri, kısırları. benim zaten işim başımdan aşkın, dokunsan yığılacam, annem de yok ki yanımda kısır yapsın..
