çocuktum o da çocuktu. çok büyükmüşüm gibi hayatı anlatırdım ona çocuk halimle. sadece ben de değil elbet. çok ablası vardı onun çok abisi vardı. yaz akşamları mahallemizin bir köşesine geçer gülüşürdük, bir başka gülerdi o. sonra büyüdük. ablaları, abileri dağıldılar dört bir yana. herkes gibi kendi hayatıyla yüzleşti o da. okullara gitti, kız arkadaşı oldu çok sevdiği, hayatıyla yüzleşti belki bizim anlattığımız gibi belki de değil. sonra çocukluğumda kalan o hakan'ın gidişini duydum. inanamadım pek çokları gibi. hayatın bu yönünden hiç bahsetmemiştik sana biz de bilmiyorduk ki biz de çocuktuk. nereden bilebilirdik bir kaç şerefsizin o güzel gülüşünü soldurabilme ihtimalinin olduğunu. ruhun şad olsun hakanım.
