her babanın en az bir kez söylediği, ama oğlu omuzları düşük giderken arkasından "tıpkı benim gençliğim" diye düşünüp, içten içe gururlandığı durum. terbiyedendir. söylemese babalığı eksik kalır diye düşünüyorlar sanırım.
gelecekte sözlük yazarı babaların da söylemesi olası cümle aynı zamanda.
