aklım fikrim isminle boğuşuyor bu günlerde biraz fazla. "aman canım isminden mi korkucam,kaç yazar artık" diye kendi kendimi kandırırken kendimi sende bulmaya başladım. uyurken, uyanıkken, rüyadayken. yanlış zamanlarda kurduğum yanlış hayallerin içerisinde sen ve ben yanyana. bak bidaha söylüyorum yanlış, saçma..
uyumaktan korkuyorum. yatağa yatıp düşüncelere dalmaktanda korkuyorum gecenin karanlığında. neden mi? benim tek korkum sensin, senin fikrinin aklımı kurcalaması. içim titriyor adını andığımda hala. kimselere söyleyemesemde. isminden bahsetmem gerektiği gözlerimi herkesden kaçırıyorum. sanki orada seni görecekler gibi.
ben bu yazıyı aylardır uyumadan önce yaptığım gibi yine sana yazdım. okuyup okumaman neyi değiştirir ki ? tabiki hiçbişeyi. ben aklımı kurtarmaya çalışıyoru senin çarklarından. ben senin yanımda olmadığın bir yaşama ayak uydurmaya çalışıyorum. sensizliği kabul etme çabasında geçen bir geceden daha iyi geceler, iyi uykular sana.
