efendim mağlumunuz insanoğlu çiğ süt emmiş; ne zaman ne yapacağı belli olmuyor. içinizde çakallık, kurnazlık, çıkar gibi dünyevi duygular yoksa çevrenizdekilerin esas amaçlarını, size yapılanları hemen anlamıyorsunuz. lakin bunlar farklı kişilerce de tekrarlanıp ayyuka çıkınca mecburiyetten uyanıyor, kendine geliyor insan.
birbiri ardına yapılan terbiyesizlikler kişinin insanlara bakışını değiştirip güven kavramını ortadan kaldırıyor. güven olmayınca yeni insan tanıma şevki kalmıyor, eskiler zaten verdiği zararla elenmiş, hayatımızın odak noktası olmaktan öteye, daha öteye atılmış..
ekle sil, ekle sil yaparken bir de bakıyoruz ki çevremizde kimse kalmamış.
giderek yalnızlaşan ve haliyle de asosyalleşen bir hayata merhaba diyoruz.
herkes mi karaktersiz, tabii değil ama bugüne kadarki deneyimlerinden ağzı yanmış insanlar karakterli arkadaşa, sevgiliye, komşuya vs. vs. sahip olmanın bir ütopya olduğunun da bilincindedir. bu yüzden de tercih edilmiş bir asosyallik hakimdir hayata.
