bugün pazar
toplanmayı bekleyen
boynunu bükmüş eşyalar
bana bakar.
önce bakışırız uzaktan uzağa
sonra dokunmanın verdiği rahatlıkla
onları doldururum kutulara.
bükük boyunları
şimdi mağrur dimdik
bekler kutularda
gitmek için aydınlığa açılan yola.
az sabır sevgili eşyalarım
bu şehirde yaşanacak
kaç pazar kaldı ki...
