vatanın milletin elden gitmek üzere olduğunu düşünen bir grup heyecanlı genç bulunur. Gençlik döneminizde aldığınız felsefe eğitiminin de yararıyla, bu gençlere ümmetçi milliyetçi vaazlar verilir. Arada da fransa günleri anlatılır. Böylelikle geldiğiniz yerde zaten ne yazsanız iyi şiir kabul edilir.**
tabii şairliğin ölçüsü yerelin ardına çıkabilmektedir. Yazdığınız şiir, kendi diliniz ile yaptığınız küçük kafiye oyunlarından arındırılarak başka dillere çevrildiğinde de hala etkileyici olabiliyor mu, hala insanların edebi duygularına dokunabiliyor mu o önemlidir. O nedenle de şairleri karşılaştırırken, eserlerinin kaç dile çevrildiğine, o dillerde ne kadar okunduğuna, dünya edebiyatı ile ilgili derslerde, konferanslarda ne kadar yeri olduğuna bakmak gerekir.
Yoksa ideolojik çatışma dönemlerinde her grup kendi edebiyatçılarının bir kısmını efsane kabul eder. Hatta aradan 30 yıl geçtikten sonra bile, "hikmetof yoldaş" ifadesinin bir aşağılama olduğunu düşünecek kadar o yılların kör bataklığına saplananlar, o efsanelerine dört elle sarılırlar. Aslolan, bu ideolojik kamplaşmanını dışında kalan gerçek edebiyat uzmanlarının, uluslarası edebiyat çevrelerinin, şiirseverlerin görüşüdür.
