tanrı ile uğraşmayı kesip bilime konsantre olması gereken kişi. bırakın da tanrının var olup olmadığına inanmak her insanın kendi kafasında cevabını bulacağı bir mesele olsun. olmadığını ispatlamaya çalışmak olduğunu ispatlamaya çalışmak kadar boş çünkü. ayrıca bir şeyi olmadığını ispat etmek çok daha zordur. sonsuz olasılığı bertaraf etmeyi gerektirir ki ne kadar çabalarsan çabala insan perdenin arasından sızan küçük bir olasılığa tav olabilir. bu belki de zihnin bulduğu bir kendini rahatlatma yöntemidir. nasıl sosyal olan insanların üreme ihtimali daha fazla ise bir din etrafında toplanan insanların da daha rahat bir zihinle daha konsantre şekilde nicelik olarak değilse de nitelik olarak daha iyi çoğalması sağlanıyor olabilir. hayır ne biliyorsun insan beyninde dine yatkınlık sağlayan bir genin olmadığını be adam. bir tanrı inancı geni varsa ne olacak?
sen en iyisi bilime odaklan. bilimden kimseye zarar gelmez. ama ne kadar zengin ne kadar sağlıklı olursa olsun kendini ruhsal bir buhran içinde gören ve tek umudu gerçek adaletin dağıtılacağı bir öteki taraf olan adamın umutlarına balta vurmayı bırak. bunca güzelliğin arkasında yalnızca sebebi kendinden menkul bir hiçlik olmayacağını düşünen bununla rahat olan adamın zihnini kemirme. senin inanmama hakkını çiğneyen, seni yasaklayan zihniyetle en çok ben savaşırım. ama sen de allah aşkına bana bir mevlana'da bir yunus emre'de bir imam gazali'de bir hallac-ı mansur'da bulduğum tadın bir yanılsama olduğunu bir sarhoşluk olduğunu söyleme. nasıl bir çiçeğe, onun rengine, kokusuna ancak öylesi bir akıl almaz biyolojik alt yapının yakıştığını düşünüyorsam ifade edilmesi güç hislerin de arka planında bir ruh etkisi olmalı. bunu benden zorla söküp almaya çalışma. ne gereği var? din için katliamlar, savaşlar mı yapılıyor, din olmasa da yapılırdı emin ol.
