üniversiteye başlarken omuzlarımda olan saçlarım vardı. punkvari oldukları için üstler kısa altlar uzundu ve o şekilde uzadılar. nasıl oldu bilmiyorum ama 2. sınıfın ikinci döneminde belime kadar gelmişlerdi.
aylardan şubat ayı, ev arkadaşımın morali de acayip bozuk. bana kuaföre gidelim mi, diye sordu. param yoktu, ben veririm, dedi. olur dedim. sonuçta onun moralinin yerine gelmesi daha önemliydi. onun istediği şekil melekler korusun'daki özgür'ün saç şekliydi. ben de uçlarından aldırırım diye düşündüm.
oturduk ayrı koltuklara, ne olduysa orda oldu zaten. tırstı bu kestirmeye ve ben saçlarımın arkası 2 cm önleri 15 santim çıktım kuaförden. kendi istediği saç şeklini bana yaptırmıştı. allak bullak olmuştum. nasıl olurdu da o sadece saçlarını uçlarından kestirirdi de ben senelerimi verdiğim saçlarımı maymun götündeki kıl sayısı kadar azaltırdım?
eve gelince değil, bir hafta sonra başladım ağlamaya ve aylarca ara ara ağladım.
ha çok yakıştı orası ayrı, çok da rahat ettim.
sonuç mu?
omuzlarımı biraz geçtiler. 3. sınıf bitti.
