christopher nolanın hem yönetip hem yazdığı film, zaman-mekan-gerçeklik olgularının bazen tamamen soyutlanarak bazen de iç içe seyirciye sunarak aksiyonla seyrini hiç düşürmeden devam ediyor.. film 148 dakika olmasına rağmen hayatımda ilk defa bi film 148 dakika olmasına şaşırdım. öyle ki filmi izlerken sizde sanki zamandan soyutlanıp filme dalıyorsunuz. nolan diğer filmlerinde olduğu gibi bu filmde de bazı açık yerleri seyircinin doldurmasını bekliyor. seyirciye cevabı vermektense soruyu sordurup, cevaba yönlendiriyor. bu noktandan sonra cevap tamamae seyirciye kalıyor.
oyunculuklarda leonardo dicaprio abimiz gene harika bir oyunculuk çıkarmış. klasik esas oğlan güzel kızı kapar, hikayesinden çok oynadığı karakteri geçmişiyle perdeye yansıtmış. diğer oyunculuklarda göze çarpan, arthur karakterini oynayan joseph gordon levitt. filmde gülmemizi ağlan bi kaç sahnede onun da emeği çok büyük.
efektleri çok güzel olsa da biraz daha görsel açıdan çarpıcı efektler kullanılabilirdi.
çok enteresan
son sahnede cobb ve saito nun araftan nasıl uyandığını göremiyoruz. sadece uçakta gözelerini açıp amerikaya inişlerini görebiliyoruz. filmdeki anlaşılmayan noktada cobb un sabiti olarak kullanığı nesne. topaç, eşinin sabiti olmasına rağmen kızla ilk rüyasından uyandıktan sonra gerçekliğini ölçebilmek için topacı kullanıyor. parmağında ki yüzükte sabiti olabilir ama bunu kullanırken açık bi şekilde göremiyoruz. sadece uyandıktan hemen sonra bi sahnede yüzüğüne dokunduğunu seyirciye gösteriyor. kaldı ki son sahnede yüzüğü yoktu.
