daha ufağım 5-6 yaşlarında pek top oynamayı beceremezdim bide ufakken tombul bişeydim koşamazdım yorulurdum hemen kaleci yaparlardı hep beni aslında hiç olmak istemezdim ama naparsın olurduk işte.
biraz daha büyüdük okulda tenefüslerde veya beden dersinde oynamaya başladık topu. sınıftaki erkek öğrenci fazlalığından ve sahanın küçüklüğünden bazı kişiler dışarda kalırdı. ilk başlarda yine daimi görevim olan görevim kaleye geçerdim ama sonralarda okula yeni gelen çocuk alt yapıda kalecilik eğitimi alıyo diye onu soktular kaleye sen yedeksin dediler değişiklik yapınca alıcaz seni oyuna çocuk aklı inandık. günler haftalar aylar geçti ama beni oyuna alan yok millet oynuyo . çok sinirlendim o anda kalar aldım futbol benim için bitmiştir diye. elvada dedim ve bitirdim o anda. sonra zayıfladık spor yaptık geliştik ama hiç hevesle oynayasım gelmemiştir bida. öle arkadaşların isteğiyle arada.
