Bir yanda,,
öncesinde tıka basa hamburger yiyip, şimdi de taşımayacağı kadar patlamış mısırı döke saça aşırarak obez olmaya aday, seyredeceği son teknoloji animasyonu izlemek için sinema salonuna koşar adım giden, baştan aşağı markalarla bezenmiş pek gösterişli kıyafeti taşıyan hiperaktif çocuklar...
diğer yandan
sokak çocukları ...
Neden sokak çocukları inceden inceye bir sızı hissettirir yüreğimizde? Sık sık göremediğimizden mi böyle manzaraları yoksa görmemezlikten geldiğimizden mi ya da daha da kötüsü, görüp de umursamadığımızdan mı?
sokak çocuklarının tek eğlencesi, havası ayaz, taşları kırık, kaldırımları pis, rengi gri bir bilinmez şehirde annesinin satmaya çalıştığı mendillerin üzerindeki Limon ile Zeytin in maceralarını seyre dalmak mı? Öyleyse bile onun için en iyi animasyon yapımlardan bile daha eğlenceli olmalı bu.
Şuan Ankara da yağmur var, hava da epey soğuk.
Umarım sıcak bir yerdesindir elif...
