Birisi diyor ki 'insan kendi kafasında ürettiği tanrı karşısında paçavradan değersiz görüyor kendisini'. Tamam da islam insanı var olan her şeyden daha değerli görüyor. Sen bu lafı nerden uyduruyorsun? Bir insan hem 'dinler insanı değersizleştiriyor' deyip aynı paragrafta '13.5 milyar yıllık kainatta 120 yıl, 60 yıl veya 1 saatlik hayatımız ne anlam ifade eder' derse ona ne gözle bakılır? insanoğlunun insan olmanın gereği olarak yaptıklarına şizofreni demek de ayrı bir mesele. Hem bir insan madem insan hayatının kısalığı ve tüm insanlık tarihinin kısa ve değersiz olduğunu söylüyorsa ne diye kendi işine bakmaz da inananları eleştirir? Asıl bu çelişkilerin en büyüğüdür. Bırak millet isteği gibi inansın, yaşasın, nasıl olsa sonunda herkes yok olup gitmeyecek mi?
Bir de doğaya bakan şöyle düşünür böyle düşünür diye bilmişlik taslanmaz mı! Biz 'böcekleri incelerken dikkatli olun, gördüklerinizi bir tasarım olarak düşünmemek için hep kendinizi uyarın' diyenleri de gördük. Doğaya bakan yaratıcı olmadığını değil kafasının karıştığını düşünür. Ancak bilimden, fenden haberi olmayan insan böyle ucuz yargılara varabilir.
Sonuç olarak insanın sonsuzu istemesi insan olmanın gereğidir. madem o kadar gerçekçi, o kadar mantıklı insansın neden bu sonsuzluk iştiyakının tatmininden rahatsız oluyorsun? Hadi ölümden sonra hayat yalan olsun, insanların bu yalanla mutlu olmalarındansa yok olma düşüncesinin ızdırabını, bunu kabullenme mücadelesini yaşamalarının kime ne faydası var?
Bir tatminden bahsediyorsun ya, sen de böyle tatmin oluyorsun. Bu insan olmanın kaçınılmaz mucadelesidir. Tanrıya inanmak veya tanrıya inanmamaya inanmak herkesin ihtiyacıdır.
