yalnızca çocuklar ağlamaz böyle yorgan altlarında. hani erkekler ağlamaz dediler ya bize, biz ağlamanın zayıflık olduğunu düşündük kimse görmesin diye. ama burda yazabiliyorum lan ne acayip. çocukken istediğim bisiklet alınmayınca ağladım yorgan altında, bir süre sonra paramız olmadığı için bisiklet alamadığımızı dolayısıyla babamı üzdüğüm için ağladım, askerde sevgili denen kişi terkettiği için koca koğuşta yorgan altı ağladım, çocukken çevremdeki karaktersiz insanların yaptığını yapmamak için verdiğim sözler geliyor aklıma onların kopyası olmaya başladığım için yorgan altına giriyorum ama ağlayamıyorum.
