zamanla yarışan kısa maraton koşucularının solukları gibi alçalıp yükselen fısıltılarla nefes alışları bir o kadar hızlanmış, heyacandan ve arzudan zamanla yarışan, zevkin doruklarını bir çırpıda erkeğinin kucağında duvara sırtını dayamış olarak biçare alan ve sunan, ipekten türbanıyla tubulara meydan okuyan, yarı açık perçemi yüzünden akan güzel:
dairemin kapısından girer girmez, soluğunun ateşi boynumu yakan bir ejdarha gibi alçalıp yükselirken, boş antrenin derin sessizliğini tek çığlıkta keskin bir bıçak gibi yarıp geçiyorsun öyle. dinle bak... duyuyor musun? bu yankılanan senin şuh şarkının akisi..üstelik bu sessizliği yarıp geçen ne senin çığlığın ne de benim seni tam ortandan ikiye yardığım ve sana kilitlenen kaldıracım!.. duvarda öyle yarı soyunuk büklüm büklüm ayakların yerden kesilmiş dururken sen, türbanını çıkarmaya ne zaman ne de imkan var, bilirim! kıstırılmış halde pranga vücutlarla kenetlenmiş halde yapışıkken, ne önemi var başındaki pranganın! pehhh... esamesi bile okunmaz. neyse..
hem onu bana bırak. dert etme. zevk almaya bak sen. detaylar benim işim. dişlerimle onu hallederim.
gerdanın mı acıdı? canım benim..kırmızı görev zaiyatı, olur o kadar!
