devlet kütüphanesi müdürünün kızına talip okurdur. şaka bir yana, devlet nişanı verilmesi gereken yüceler yücesi insandır. her şeyden önce ne okuyacağını bilir, devamlı okur, okuduğunu çevresindeki insanlarla paylaşır. bu ülkede ''okumak'' eyleminin içinde olan herkesin dert ortağıdır...
çok kazanmak ile alakası yoktur, çok sevmekle paraleldir kazandığının yarısını kitaba yatırmak. okumayı ve öğrenmeyi sevmek ya bunun adı. şöyle ki herkesin bir harcama kalemi vardır. kimisi arabasına, kimisi sevgilisine, kimisi köpeğine, kimisi akrabasına harcar parasının bir kısmını. ve bununla övünür durur kişioğlu: ''bak benim arabam, bak benim köpeğim, bak benim sevgilim, bak benim evim...'' diye. belki de sadece övünmek ve başkalarını kıskanmak için varlar.
''asgari ücrete çalışıyorum'' demek insanın nasıl zoruna gidiyorsa, '' maaşımın yarısını kitaba yatırıyorum'' demek okadar gurur verici.
ve en güzeli, sana sunulan asgariyette yaşamamak, harcamamak, statüsüyle bilgisinin bir olduğunu sanan pişkin insanları bu birikimle göt etmek...
