bir insanın ömründe yapabileceği en büyük çılgınlık,
edindiği en ürpertici tecrübedir.
kozlu gasilhanesi' nin kapısında beklerken daha başlar kalbi bir telaş almaya.
Ard arda cenazeler gelmektedir.
Yaşlıya yakıştırıyor insan ölümü de,
18 yaşında bir kız geldi mi beyazlar içinde,
işte o an anlıyor insan.
ölümü işte o an anlıyor.
Gasilhanenin kapısından içeri girerken "ölüden değil diriden korkacaksın hocam" diye aymazlığa vurur insan da,
soğuk, ıslak bir mermerin üzerinde yatan yaşıtın bir genç kızı gördüğünde,
işte o an anlıyor insan.
ölümü işte o an anlıyor.
bir pamuğa biraz aseton damlatıp,
bir çift soğuk, buz kesmiş eli alırken avuçlarına,
silerken 18 yaşında bir kızın kırmızı ojelerini,
kendinden bir şeyler buluyor ya insan hani yanıbaşındaki cesette,
işte o an hissediyor ölümün gerçekten onu da vuracağını.
gözkapaklarına dokunmalı bir ölünün.
Bir ölünün gözkapaklarına dokunmamış insan,
ölümü anlayamaz.
bir ölüyü yıkarken hissettiğin en asil duygu,
merhamettir.
gencecik yaşta ölmüş bir kız.
Henüz sevdiği adamla evlenmemiş,
çocukları olmamış.
henüz istediği bölümü kazandığını öğrenememiş,
Yeni aldığı elbiseyi giyememiş bir genç kız.
Son damla akıp giderken ayak parmaklarının ucundan,
hiç tanımadığınız bir insanın umutlarına ağlarsınız.
hiç çekilemeyeceği fotoğraflara ağlarsınız.
Onu seven insanların yerine,
son kez bakarsınız gözkapaklarına.
ve beyaz bir bez parçasına sarıverirsiniz kayıp giden bir hayatı.
