ben o "zavallı"yım. çünkü en yakınımda gördüm bu örneği.
düşünsenize, nöbetteyken o kadar çok şeyi düşünebiliyorsunuzdur ki, hatalarınızı, sevinçlerinizi, üzüntülerinizi, günahlarınızı, sevaplarınızı vs. düşünmek için o kadar çok vakit oluyor ki, elbet bir şeyleri düşünecek, bir şeyler için kafa yoracaksınızdır.
en basitinden hiçbiriniz gece uykuya dalmadan hayallere dalmadınız mı, geçmişinizi düşünmediniz mi ya da hatalarınızı? işte askerde özellikle de nöbetlerde bunun kat kat fazlası yapılmakta diye düşünüyorum.
düşünen insan, yaşayan insandır. ama öylesine bi yaşamak değil bu. hakkıyla yaşar, gerçekten dolu dolu yaşar. hatalarından ders çıkarıp olgunlaşarak yaşar. bunları sağlayan düşünme ortamı da askerlikte fazlasıyla mevcuttur.
kim ne derse desin ben buna sonuna kadar inanıyorum. ha istisnalar kaideyi bozmaz o ayrı bi mevzuu. ama düşüncem yanlış olsaydı, heralde askere gitmeden benden daha çocuk olan abim, döndüğünde ailemizin reisi konumunda olmazdı.
