evet, pozitif abazanizm de ki polyannacılık, hüsnükuruntu, gerçekdışılık, idealist bir etkilenmenin izlerini yakaladık... abazanlık içinden çıkılması zor bir girdap olduğu gibi zaman ile tehlikeli bir hal almaktadır. evet, teorik olarak her insanda bir abazanlık olabileceği aşikardır. fakat insanlar bunu kontrol mekanizmaları ile kontrol etmektedir.
ve felsefe de burada yeni bir sorun daha doğuyor... eğer abazanlığı gereğinden fazla baskı altına alırsanız bu bastırılmış bir abazanlık sorununa yol açacaktır. bu da hiç seks yapmayan papazların sapıklaşması sorunsalını çok iyi anlatır...
öğrenilmiş abazanlık, siz küçükken mahallede abazan olan abileriniz ve arkadaşlarınızın, veya bir şakirt iseniz, cemaat abilerinizin size verdiği gerçekdışı telkinlerle ve olduğundan erken yaşta size kendi abazanlıklarını anlatmaları ve size şaka yapma yollarıyla bu abazanlığı size öğretmeleridir...
tepkisel olarak doğan bir akım daha vardır, abazanlığı bir felsefe olarak benimseyip bunu herkese dayatmak, o ideal uğruna savaşmaktır... (bkz: direnişçi abazanlık)
