bıyıklı ve yapılı, aynı zamanda sonradan anladığım kadarıyla komünist ilkokul öğretmenimi görünce bayıldığımı anımsar gibiyim, çok korkmuştum.
ilk günde palyaçolar falan vardı, hayvan şeklinde balon ve çikolata dağıtıyorlardı. bana verilen hayvanı asla unutmadım, yeşil renkte, aslında kedi olan ama bana ''leopar len o ne kedisi'' diye yutturulmuş bir leopardı. kediydi olm o
sonra ilk derse girdik, sınıfta birkaç veli, arkada ağlayanları sakinleştirmeye çalışan palyaçolar, öğretmen konuştu, konuştu, öğrenciler ağladı, veliler terledi...
ilk zil çaldığında sınıf tamamen salya sümüktü.
hiç kimse bana ''bugün 6 ders yapıcaanız haa, sakın ilk zil çalınca gelme'' dememişti.
an itibarıyla okuldan pek de korkmayan ve uslu bir bebe olduğumdan da annemler son ders saatinde gelmek üzere eve gitmişlerdi.
ben ilk zilde okul bitti sandım, red kit desenli çantamı ve pikaçu'lu beslenmemi de boynuma takıp evin yolunu tuttum.
eve geldiğim anda nooluyo lan edasıyla ahali ayaklandı, 5 dakikalık durum değerlendirmesinin ardından ağlayarak annemle birlikte okulun yolunu tuttum.
iyi de oldu lan, leoparımı okulda unutmuştum.
ilk gün başka neler mi oldu?
2 kişi altına işedi, 2 kişi çok ağlıyorlar diye eve gönderildi, birisinin velisi o gün ve yaklaşık 6 hafta boyunca her gün evladının yanında, sınıfta durdu, ders dinledi.
hayatımda en net hatırladığım günlerden biridir ilkokulun ilk günü, güzeldi be...
