filmle ilgili fazla bilgi içerebilir, uyarayım da.
hmm... evet, çoğu yazarımızın dediği gibi sağ gösterip sol vuran, son dakikalarda köşeye yatıran ya da vay amuğa hoyim dedirten filmlerden biriydi. evet, bu nedenle de, yani filmlerde yanılmayı sevdiğimizden de oldukça güzel bir film olarak değerlendirilebilir. ki öyle de zaten, gerçekten sağlam film.
çünkü en başından beri izlediğin ve düşündüğün şeyin aslında öyle olmadığını anlıyorsun. hssktr nasıl lan, triplerine giriyorsun. evet, bu gerçekten güzel bir şey.
roman uyarlamasıymış sanırım, bunu bilmiyordum. bilsem önce kitabını okur, ordan filmine geçerdim. filmi izleyince de kitap pek sarmıyor, olacakları falan biliyorsun nasılsa. ben şimdi kitabı okusaydım, heyecandan onun kapaklarını kırardım falan büyük ihtimalle. şimdi pek bir anlamı kalmayacak okuduğumun veya okurken yaşadığım heyecanın. boşa yani.
bazı yerleri oldukça kafa karıştırıcı. bir yandan replikleri okurken, bir yandan da bunlardan bir anlam çıkartmak zordu açıkçası. özellikle rachel solando ile mağarada geçen konuşmayı tek solukta izledim. o ilaçlarda bir bokluk olduğunu biliyordum zaten. kıyafetlerini de vermediler. sigarada da kesin var bir bokluk. gibi milyon farklı düşünce doluşunca filme bağlılık arttı tabi.
ha yine de, bizim teddy'nin akıl hastası olduğu, ortağının aslında o tatile giden doktor olduğu falan aklımın ucundan geçmezdi o ayrı mesele. işte bu yüzden de film güzeldi zaten.
leonardo di caprio'nun her zamanki gibi sınırları zorlayan kalitedeki oyunculuğu, martin scorsese'nin ismi bile yetti. romandan uyarlama bir film çekmek için oldukça güzel bir seçim olmuş. (10/10) *
