Bazen gece saatlerinde aniden uyanır insan. Susamıştır, neredeyse dili damağıyla bütünleşmiştir. Hemen kalkar yatağından ve yarı açık gözlerle mutfağa doğru ilerler. Yoldayken bile içeceği suyun hayalini kurmaya başlamıştır. Buzdolabına varır ve cam sürahiden bir bardak su doldurur. Kana kana suyunu içer, ardından derin bir oh çeker, fakat içtiği bu suyla yetinmez. Rahatlamış gözlerle bardağı bir kez daha doldurur. Sonra ikinci bardağını da ıslak dudaklarına doğru götürür. Fakat bu sefer bitiremeyecektir. Sırf açgözlülükten doldurduğu ikinci bardağının yarısını içtikten sonra, kalanını lavaboya artistik bir hareketle döker. işte insanoğlu hayatta da böyledir aslında. Sahip olduklarıyla hiçbir zaman yetinmez, ancak fazlasına sahip olabilecek ne potansiyeli vardır ne de vizyonu...
