dinlerken samatya'yı gezmek gerektiğini düşündüğüm pek ''ince'' bir gruptur. istanbul'a dair isimli albümünde; ''balıkçılar'', ''bin dokuz yüz elli beş mezunları'', istanbul'a dair, ''muhallebicinin oğlu'', ''sekiz on beş treni'' salında saymakla bitmiyor. her şarkısı güzel kötü olan bir tanesini bile görmedim diyebilirim.
bu şarkıların hepsi ince'den der-ince'den anı ölümsüzleştirir; nasıl yapar bunu, düşünürsen düşünde istanbul'u, adaları, ya da ''samatya ocakbaşı''nı, veyahut da ''bilmemnerumkilisesi[yedikulekapı'nın girişine yakındır]'' ni. o zaman o an tınılarında ölümsüzleşir tan-burun'un da[tüter her ezgisi ''birzamanlaristanbulu''nun] ney'inin de kanun'unun da[küfreder gibi oldu ama!] tüm telleri ve boğumları istanbulu[mu] anlatır.
ne diyelim efendim eskiye dair bir hikaye'dir ''der-incesaz''.
