seaside adlı mekana gidene kadar heyecandan bayılmanın eşiğine gelmek ve yolun bitmemesi. ay ve yakamoz ikilisinin harikulade görüntüsünü izlerken gözlere sol şeritte konvoy halinde park yapılmaya başlanışının takılması ve "herhalde otopark doldu biz buraya koyalım. yürürüz nasılsa yea" şeklinde bir düşünceyle hemen park edişin ardından yürümek, yürümek ve yürümek.
içeri girildiğinde kumlarda minderlerde yatan, debelenen insanları görüp minder kapmak ve yayılmak. konserin başladığını ışıklar kapandığı anda fark etmek ve koşup yardırarak önlere ulaşmaya çalışmak ama takılıp kalmak. sonra resmen denize girerek sahil kenarından koşturarak önlere gitmeye çalışmak ve güvenliğin yardımlarıyla yerleşmek, demirlere yapışmak. ama dolores'e hala çok uzak kalmak. vip bilet almadığın için kendine kızmak.
sonunda konser ruhuna kavuşmak ve çılgınca eşlik etmek. dolores'in çılgın danslarını izlerken krize girmek. küçük bir kız çocuğu imajı veren davranışları ve müthiş sesiyle, pür dikkat onu izlemek. video çekeceğim diye boyun fıtığı + kol tutulması** karışımı eziyetler çekmek.
dolores'in resmen ay ışığına karşı, onu izleyerek şarkı söylemesi. kıyafetlerine aldırmadan orasını burasını sallaması ve deli gibi koşturması dans etmesi, eğlendirmesi. manzarayı mı onu mu izleyeceğini şaşırmak.
ardından "son şarkı"nın gelmesi ve nasıl olduğunu anlayamadan, doyamadan konserin bitmesi.
sonra tekrar kumsaldaki minderlere yayılmak. yaklaşık bir saat sonra elemanların "temizlik yapacağız kalkın artık gidin inside'a" demeleri. "orası neresiymiş" diyerek yola koyulmak. az sonra kendini dj ve kopan insanların içinde bulmak. o yorgunluğun üstüne dans etmek, zıplamak, hoplamak.
eve dönüşün 05.00 olması ve sızıp kalmak.
işte tüm bunlar, konser öncesi, sırası ve sonrasında geçebilmesi muhtemel eylemlerdi.
müthişti, harikaydı, çok güzeldi ama hemen bitti. üzdün bizi dolores. bir dahaki sefere, tatile gelince artık.**
