sessizliğin en büyük cevap olduğunu düşünürdüm ama değil.. yalanmış o da.
hep susan ben olurdum, sessizliğe bürünen ben olurdum.
bu sözlük'ün iyi olmasını istedikçe ve çalıştıkça birileri sürekli bir şeyler söyleyecek ve beni üzecekler ..
bu karaktersizlik mi?
birisine bir şey söylediğiniz zaman o kişi sizi dinlemiyor, anlamıyor..
''ne kadar anlatırsan anlat anlattıkların karşıdakinin anladığı kadardır.''
sözlük'e aşığım; kafayı yemiş, aptal bu, asosyal bu, hayır deli bu deli..
anlıyorum, lakin bir şeyleri birilerini üzmek için kullanmayın, iki yüzlü olmaya gerek yok !
şunu bilin ki insanlar bazen ayrılırlar, burdan yaşamdan.. ve bilemezsiniz ne yaşadığını..
daha öncede dedim sözlük'te iki yazar arkadaşımız hayatını kaybetti.. can vermek çok kolay.. ve birçok insan var burda herkes farklı hayatlarda, farklı dertlere göğüs geriyor..
bazıları da benim gibi yoruluyor, yaşamın onun canını almasını istiyor.. zaten de oluyor..
bu sözlük'te kimse kimseyi tanımıyor ve insanları üzmeyin, tanımaya çalışın !
anlamaya çalışın ama inanıyorum ki bu asla olmayacak; birileri yine dalgaya vuracak.. ve anlık gülümsemeler.. kahkahalar..
