ersin karabulut 'un bir çiziminde zikrettiği gibi baba her daim güven veren en zor koşullarda dahi hallederiz, korkma deyişini samimi olarak betimlediği için can yakan durumdur. babanın ağlaması iç burkar. halbuki hayatta herkesin ağlaması gayet normaldir. ama saydığımız sebepler ekseninde baba mevzu bahis olunca biraz da ağlamayı zayıflığa yasladığımızda -ki bu tartışılır- -fakat biz yakıştıramayız ona onun güçlülüğüne- durum kendiliğinden iç burkan bir hayat detayı halini alıverir.
her sıkışık durum da o ses gelir çünkü. korkma sen, hallederiz!
