pentagram'ın unspoken albümünde yer alan, ilahi bir parçadır.
bu şarkı öyle bir şeydir ki, ismini tamamiyle taşır.
şarkının büyük bir kısmı, insanın yaşamını anlatır.
yaşamındaki çalkantıları, yaşamındaki iniş çıkışları.
klavyedeki notalar ise huzuru temsil eder.
ve sürekli tekrarlanan nakarat ise, bir döngünün, bir çarkın içinde olduğumuzu hatırlatır.
birden ritm değişir şarkı değişmiş gibi.
işte o an, insanın öldüğü andır.
şarkı hızlanmıştır, devam etmektedir sertliğine.
solonun inceliği, sertliği, cehennemdeki çekilen azaptır.
o gitar solosundan sonraki ney sesi ise, ilahi aşktır.
çekilen ızdıraptan sonra insanın kendini bulması, cennete ulaşan bir yoldur.
şarkının son kısmında, ney sesinin devam etmesi,gitarın ve basın uyumlu ve sakin bir biçimde eşlik etmesi ise, cenneti temsil eder.
ney sesinin hemen ardından klavyenin girmesi, nakaratın tekrar çalınması ise, allah ile hesaplaşmadır. onun bağışlayıcılığını dilenmektir.
