yetenek gerektiren bir aktivitedir. her baba yiğidin harcı değildir. birisiyle konuşurken, bir yere odaklanmışken, fütursuzca kalemi bir aşağı, bir yukarı atıp tutarlar. hatta iki kere atar, bir kere çevirir, öbürsüne paslar, bokunu çıkarır. bir yerden sonra ne anlattığına falan aldırmazsınız, hipnoz olmuş bir vaziyette, kalemin harmonik hareketlerini izlemeye başlarsınız.
en sakıncalı yanı, bunu yaparken kalemin uçup teee masanın en altına gitmesidir. kalemi gidip oradan almak için pozisyondan pozisyona girmek kötüdür. zaten bok atmaya hazır kesimin, 'heh artis beceremedi' tepkisini almakta yanında bonustur.
