din tartismalarinin degismez kuralidir. inancli tayfaya cikarirsiniz kuran'dan bir ayet (neyse ki aksamdan sabaha degistiremiyor koftehorlar), iste artik neyse; kadinlari dovun, milleti kesin bicin, peygamberin ailesine kiyak gecin yani kelimenin tam anlamiyla "allah ne verdiyse" koyarsiniz onlerine, ondan sonra gecip karsilarina kivirma sanatlarinin inceliklerini seyredersiniz: "tefsir lazim", "yanlis anlasilmis", "henuz hikmetine erisilememis", "o donemin sartlari (zamanlar ustu degil mi lan bu, ne o donemin sarti ne?)", "sadece manasini allah bilir (apacik anlayasiniz diye yaziyor dumbuk, allah degil ben anlayacagim ben! cosma)", ve diger maymunluklar...
bunun tersi, mesela "yalan soylemeyin" ya da "yatmadan once dislerinizi fircalayin" gibi zaten kitapli kitapsiz kac bin senedir insanlarin basit sosyal ve pratik bilgilerinden birisi yaziyorsa o kitapta, o zaman da bambaska bir soytarilik sahnelenmeye baslar: artik kuran'in mukemmelligi mi istersiniz, allah'in ileri goruslulugu ve hikmeti mi istersiniz, varin siz dusunun; aslinda dusunmeyin, seyredin.
peki arkadas, sakin bu "iyi ayetler" de yanlis anlasilmis olmasin? mesela "yalan soylemeyin" derken aslinda arkasinda takiye yapin, iftira atin gibi anlamlar olmasin sakin? belki de sozkonusu tayfa bu gizli manalarin da sirrina varmisdir da bize soylemiyordur...
