ilkokula gidiyorum, 4 ya da 5. sınıftayım. öğretmen "herkes hayatında kendisini çok etkileyen bir olay anlatacak" dedi. sınıf sakinleri sırayla anlatmaya başladılar. sallayanlar, yağlayanlar, cilalayanlar, "oradaydım" diye başlayanlar, "keşke olmasaydı" diye bitirenler...
neyse sıra bana geldi, kalktım halamın ölümünü anlattım, ölümünü anlatırken ağlamaya başladım, ama ne ağlama, yılmaz morgül'den beter oldum.
oysa ben halamı ömrümde hiç görmemiştim, sesini hiç duymamıştım, onunla ilgili hiç bir şey bilmiyordum, bildiğim tek şey uzak bir şehirde bir halamın olduğu ve onun öldüğüydü. dahası babam halamın öldüğünü söylediğinde hiç etkilenmemiştim, umurumda olmamıştı.
e o zaman ben niye zırlaya zırlaya ağlamıştım? avşar kızı gibi anıra anıra gözyaşı dökmüştüm?
bir de samimiyetsizce sulu gözlülük yapıyor diye birilerine kızarlar. analar neler doğuruyor haberiniz yok.
