aynı konuda beni suçlamasına rağmen aslında beni normal bir insana çevirme çabası içerisinde olan yazar kişisi... ama yaklaşık 25 senedir bu uğurda çok çaba sarfeden oldu sayın sikacagi ve şimdiye kadar bunu becerebilen çıkmadı açıkçası. ne doktorlar, ne mühendisler falan diyemem belki ama ne hemşirecilik, ne kadastro öğrencileri denilebilir.*
yapma. bırak "normal olma" çabasıyla harcanan hayatların arasında anormal olarak yaşanan bir tane hayat olsun benimkisi. evet, evlenmeyeceğim. evet, çoluk-çocuğa karışmayacağım... türk ebeveynlerdeki "mürvet görme" merakına karşın, iş yerlerindeki "evli olma imtiyazlarına" rağmen, sosyal çevrenin bütün baskısına rağmen evlenmeyeceğim ben. hem sevgilime de söyledim bunu... birgün gelecek ve ben gideceğim. o zamana kadar kim, ne görebilirse onunla yetinmek zorunda. en azından benim kaleme aldığım hikaye böyle olacak. çocuksu mutluluklarımla ve yaklaşık 9-10 yaşlarından beri alışkın olduğum o büyük adam hüznümle devam edeceğim hayatıma... ve yarın nikah masasına oturacak kadar da dengesizim serde.
çok da takılma derim. bir şekilde vakit tüketiyoruz nihayetinde... çabamız ne yönde olursa olsun, ulaşacağımız yegane sonuç da bu oluyor her şartta.
