eve rest çekmiş gecenin 11'inde 5 kuruş para olmadan sokağa atmıştır kendini genç ve heyecanlı bünye..
kimse yok gibidir o an onun için.bi tek sevgilisi.. titrek ve çaresiz bi ses tonuyla ''sakın kıpırdama bi yere abimle seni almaya geliyoruz'' der.. o napsın ki.. kız başına..
nasıl ya denir.. abin?
abisi abi annesi anne olmuştur o gece.. peki ya baba..
orda olduğundan haberi bile yoktur.. eve geldiğinde sevgilinin anne gözetiminde size hazırladığı duştan çıkmış,abinin birkaç beden bol gelen pijamasını giymiştir bile genç..
baba da iyi niyetlidir aslında.. ama o ilk gözgöze gelme ve el sıkışma anı.. bildiğin 5 saniye.. 5 hafta gibi gelir..
ee.. arkadaşınızla beni kim tanıştıracak?
mutfağa giderler.. döndüklerinde sevgilinin ona hazırladığı ve onun ''nasıl olsun'' sorusuna ''hiç işte yap sen'' dediği onu koyayım mı bundan olsun mu hiç birine karışmadığı sonunda içinde sadece peynir koymaya ikna ettiği tost ile birlikte geri gelirler..
sevgili ağlar yavaş yavaş,sessiz.. gidip ona sarılmak güç vermek ister.. yapamaz.. gece uyurken yanına kaçıp saçlarını bir kere okşayabilir sadece..
sevgilinin mutfaktan gözleri nemli gelmesinin nedeni anlaşılır.. neden orda olduğunu öğrenmek ister baba.. kız cevap veremez.. artık sonunda ağlayarak anlatır.. annesi onu evden atmış.. babası da yok..
baba sürekli laf sokar.. kız artık dayanamaz.. son çarenin bu olduğunu düşünür..
* * *
sevgilinin babası fethedilmesi en zor kaledir.hiç bir zaman tam olarak fethedilemez o ayrı.ateşkes sağlayabilmek başarıdır.. en azından evlenene kadar.
