devlet hastanesinin doğumhanesinde 22saat boyunca ıkınıp çığıran bir kadının malum yerinden vakumla çekilerekten hayatta kalmayı başarmışım.kafamda hala kırmızı yara izleri varmış.uzunca bi süre erkek olarak dolaşmışım.tişörtler pantolonun içinde saçlar kısacık filan.sonra gerçeği öğrenmişim bi 22saat de ben ağlamışım.sonra büyümüşüm ilkokulda erkekleri dövmüşüm huysuzmuşum sessizmişim memelerim büyüyünce utanmışmışım.ablamla aramda 10 yaş varmış ve ben sanki 2 anneli büyümüşüm. bir abim varmış da babam yokmuş sanki. çalışmışım çalışmışım bildiğim şeyler kısıtlıymış az şey öğretmişler çalış yoksa kazamazsın demişler. sonradan gözüm açılmış.. aşık olmuşum. çalışmaktan bıkmış ara vermişim sonra tepetaklak düşmüşüm. bi bakmışım yanımdaki surat da çocuk ben de. aldatmışım ilk aşkımı sonra bidaha sonra bırakmışım. hala beni bekleyen bir ilk aşkla yaşarmışım. kız olduğumu onu ilk öpüşümde anlamışım. geç olmuş da güzel olmuş. şimdi mutluymuşum mesela kimse yokmuş tek başıma bi evdeymişim ve herkesten daha çok mutluymuşum..mesela..
