--spoiler--
Orada olmak vardı.. Şampiyon olan Kartal'ı izlemek, hakedilen bu büyük başarıyı alkışlamak vardı aslında. Ama olmadı...
Kendimi Denizli'de oynanan bu şampiyonluk maçına çok hazırlamıştım. Kaderde Beşiktaş şampiyon olurken hastanede yatmak da varmış... Üzüntüm büyük, tüm sezon adım adım yaşadığım, büyük keyif alarak içinde olduğum şampiyonluk yolculuğundaki son durağı kaçırdım.
Ama bu çok özlediğim şampiyonluk, üzüntümü yok ediyor... Sevincim katlanarak büyüyor. Bana derman oluyor, ilâç oluyor...
Ufak da olsa korkularım vardı. Futbol bu, ne olacağı hiç belli olmaz. Onun için geçen hafta demiştim ki; Tecrübelerim bana ayakkabıları bağlamadan hiçbir yeri işaret etme; diyor. Çok şey gördüm, çok şey geçirdim. En azından kısa metrajda yaşanan bir F.Bahçe-Denizli maçı var...
Mustafa ve talebeleri o korkulardan alıp beni, sevinçlerin en güzellerinden birine uçurdular.
Hepsine helâl olsun. Kim iyi oynadı kim kötü oynadı bu saatten sonra oralara dalmam. Tebrikler. Tabii ki ön plana çıkan oyuncular var. Ama hep beraber istediler, hep beraber kazandılar. Stres dolu maçı kazanmak kolay değildi.
Şampiyonluk analarının ak sütü gibi helâl olsun...
