küçük olduğu bilindiği halde gidince gerçekten hepsi bukadar mı dedirten dağın yamacına kurulmuş bir şehircik. düz yol olmadığından şehir yolları birbirine paralel ve her dönemeç sonrası süprizlerle karşılaşıyorsun,ve okadar çok dönemeç ve viraj var ki biryere gitmek dönme dolaba binmek gibi, küçücük şehrin yarısını sanki kamu kurum ve kuruluşları kaplamış. artvinde dikkatimi en çok çekenler;
- ilk gittiğimde sorum burda çok orman yangını oluyormu oldu, fakat bu oran neredeyse yok gibi, insanlar doğaya karşı okadar bilinçli ve saygılı ki korumak için ellerinden geleni yapıyorlar
- sokaklarda dilenci, tinerci, mental geri birine asla rastlamazsın
-sokaktaki çöpe bile poşet geçirilmiş itina ile şehri temizlemeye ve düzenlemeye çalışan bir belediyesi var
-alakasız bir sokakta bile 6-7 jip i ardarda sıralanmış görmeniz mümkün, neredeyse her evin önünde marka arabalar park etmiş durumda
-şehirde yemekler çok lezzetli ve güvenilir, büyük şehirde almaya korktuğun etli ürünleri gönül rahatlığında ve en leziz haliyle çok ucuza yiyebiliyorsun.
dağ ve köy havası şüphesiz çoğusunun hayallerini süsleyen cinsten. bulutların yanından süzüldüğünü görünce insana büyülü, gizemli bir his yaşatıyor, yaylaya çıktığında dağın tepesinde bulutların üzerinde oluyorsun resmen. burda nefes almak ve dağdan gelen saf soğuk suyu içmek insanın ömrüne ömür katıyor gerçekten, uzun yaşamalarının nedeni bu olsa gerek.
gitmeyen ,bilmeyen, görmeyen insanların çok şey kaybettiğini düşünüyor ve üzülüyorum.
