sözlük yazarlarının yazdıkları hikayelerdir. izin verirseniz ilkini ben yazayım. * **
üç arabaydılar
bir sonbahar akşamıydı. üç delikanlı tunus tan kızılay a inmiş, etkisini arttıran yağmura aldırış etmeden olgunlar a gelmişlerdi. ıslanıyorlardı ama özgürlerdi, çünkü gurbetteydiler, niye ıslandın diye kızacak bir anneleri yoktu yanlarında. bunun da keyfini sonuna kadar çıkarmaya kararlıydılar. yağmurun altında ellerini yana açarak, ağızlarına da birkaç damla yağmur suyu almak için ağızlarını açmışken, hiç beklenmeyen bir şey oldu. rüzgar gibi yanlarından geçen bir aracın yolun kenarındaki su birikintisini üzerlerine sıçratması sonucu her şey birdenbire değişmişti. elinden şekeri alınmış çocuklar gibi morali bozulan gençler yine de pollyannacılıkoynayarak, bir şey olmamış gibi davrandılar. bu olayda bir art niyet aramadılar, hayat toz pembeydi onlar için. neşelerini böyle ufak bir mevzunun bozmasına izin vermediler, sonuçta o şoför de insandı. ama bilmedikleri şey, iki aracın daha, öndeki aracı izlemesiydi, hem de aynı hızla, aynı amaçla. üzerlerine gelen her su damlası bir şey aldı o çocuklardan, inançlarından, özlemlerinden ve insanlıklarından....bir daha eskisi gibi olamadılar, hayata umutla bakamadılar.....***
