bir akşam hep beraber (bkz: paranormal activity)i izlerken az tırsmakla beraber çok korkmadım diyebilirim. en azından beklediğim kadar korkunç değildi. ben böyle son sesimle çığlıklar atarım sanıyordum. neyse, o geceyi güzel geçirdim, hiç paranoyaklık yaşamadım, ışıkları açık bırakmadan evin içinde bir oraya bir buraya sekiyor, gece karanlığında tek başıma su içebiliyordum. ancaaak, bir sonraki gece tv izlerken salonda uyuyakalmışım. birden uyandım ve gördüm ki içerde hava akımı olmayan bi evde abajurlar sallanıyor idi. o andan sonra ben ben değildim. çok değiştim çoook.
