derler ki sözlüklerin ilk çıktığı zamanlarda "sözlüğü bırakıyorum" ajitasyonu hakikaten ses getirirmiş; insanlar "dur gitmeeeee" diye peşlerinden koşar, ikna etmeye çalışırlarmış. bu sırada yazarı ne kadar sevdiklerini, onsuz sözlüğün tadı olmayacağını söylerlermiş. olay "sen gidersen ben de giderim"lere kadar varırmış. gitmek isteyen yazar tanıdık/tanımadık sözlük yazarlarının üstün çabalarıyla gitmemeye ikna edilirmiş. sonuçta egosu tavan yapmış yazarımız; "vay be ne çok sevenim varmış" diye böbürlene böbürlene hayatına devam edermiş.
