bir zamanlar çok güzel bir rüyanın yiğitleriydiler. bir dev-yolcu ile bir dev-solcunun karşılaşmaları çok hüzünlü oluyor, dev-solcu yaramazlık yapmış kardeşine hafif kızmış ama sevecen bir abi edası ile bakıyor. bunu hep yaşıyorum. o rüyayı paylaşamadık da mı gitti yoksa, "" iyi örgütlenemdiğimiz için gelecek kuşakların" hatrına mı üzüntüm bilemiyorum artık.
ortada bir dev-sol olmayınca, arkadan uluyan çakalları da normal karşılıyorum artık, eskiden adından bile korkarlardı, saklanacak delik beğenemezlerdi.
yine de ezen/ezilen çelişkisi oldukça küllerin arasından çıkmaya hazırlar.
