henuz 5 yasindayken pazarda kaybolmustum. bir donem cesme suyu da sattigim semt pazarina yine bir sali gunu annemle gitmistik. annem salatalik secerken onumdeki kirmizi kucuk plastik kaba ben de sectiklerimi atiyordum, annemse begenmeyip cikariyordu. o sinirle anneme donup tam cemkirecektim ki bir bakayim ki karsimda yasli bir teyze ve ben annem yerine onun ten rengi corap icerisinde burusmus yirmiser kiloluk bacaklarinin arasindayim son 10 dakikadir. ayni anda son sesimle agladigimi hatirliyorum. bir de kizamik cikarmisim, suratim pazar yerinden hallice dagilmis, evlat olsam sevilmeyecek bir tipim. o arada karsimda duran peynirci beni tezgahin gorunur yerine tepeye oturttu. yaklasik yarim saat sonra annem gelip aldi. sonra aglama fasli karsilikli. bu da boyle bir animdir da niye anlattim bilmem.
