vaaz dinlemeye giden bir tanıdıktan duymuştum:
bir şeyhin sohbetine devam eden çok güzel bir kadın varmış...
diğer müritler bu kadından nedense ''rahatsız'' olurlarmış...
bunu bir gün şeyhlerine söylemişler; ''şeyhim, bu kadın aklımızı alıyor, kendimizi ibadete veremiyoruz, himmet edin'' diye...
şeyh efendi kadını çağırmalarını söylemiş, çağırmışlar...
''yaklaş kızım'' demiş, kız yaklaşınca da ''mübarek ellerini'' kızın yüzüne sürmüş...
ve kadının yüzü bir anda cüzzamlı olmuş, etleri dökülmeye başlamış...
