herbirimizin kendi doğrularını yaşattığı ütopik bir alemi vardır ama bu ütopyalar arasında ortak bir payda bulmak mümkün değildir. kimisi tanrısız dünyayı cennet olarak fikirlerken, bir diğeri yaradanına uzanan bu hayali perdeyi, karabasanın en korkuncu olarak tasvir eder. bir başkası güçlü ve kendine yeten türklüğün ülküsüne bayraktarlık yapan bir ülke resmederken, bir başkası bu ütopyayı, militarist ve faşist bir kabus olarak yaşar.
ortak ütopik tasarılar biriktirmemiz gerekirken, kutuplaşmış hayallerimize yapışmayı ve gerçeklerden itilmeyi tercih ederiz.
keşke mümkün olsada türkiye cumhuriyeti vatandaşları ortak bir paydanın payında barış ve huzur içinde yaşayabilse. keşke herbirimizin en temiz hayallerine sinesini açabilen bir toplumda yaşayabilsek. cımbızlamak yerine, topak topak güzellikler topladığımız yaşam algılarımız olabilse keşke.
