koskocaman bir evimiz vardı en ust katta biz ,alt katta anneannem,bır alt katta teyzemler yasıyordu .
bızım daırenın kımsenın bılmedıgı kıler tarafından anneanneme merdıvenle bır ınıs vardı.
sadece ev halkı bılırdı bu gecısı.
cocukluk ıste ,hep dısarda olurdu aklım .bahcede oynayan arkadaslarımı gorunce bes dakıka duramazdım.
annem sabahın korunde, bu sıcakta ,gunduz ne ısın var, aksamustu cıkarsın dısarı der ,sokaga cıkarmazdı.
ben once aglar sızlar sonra ben anneanneme gıdıyorum dıye trıp atar ınerdım ıcerdekı merdıvenlerden asagı.
anneanneme ise yedek ayakkabılarımı mutlaka bırakırdım.
''Anneanne ayakkabılarım burda kalmıs yaa bende annemden ızın aldım teyzeme gıdıyorum'' der cıkardım dısarı muthıs oyunculuk kabılıyetımle .bununla yetınmezdım ustelık , teyzem ''hayrola nereye '' dıye yakalardı benı ''ee sokaga cıkıyorum ,annemle anneannemın haberı var ızın verdıler'' derdım.
3 ev ahalısını uyutarak cıktıgım sokak maceram,bırbırlerınden haberdar olmaları ve bahcede bagırıs cagırısımdan sesımı duymaları ıle son bulurdu. sıklıkla bunu yapar yedırdıgımı sanırdım .hepsı durumun farkındaymıs megerse.
...
gece bahceye cıkmak ıse ayrı sorunsaldı. babam aksam dısarda ne ısın var ,zaten butun gun sokaktasın der ,ızın vermek ıstemezdı.
bense babama asla ,ben bu aksam sokaga cıkabılırmıyım dıyemez kıvranırdım .
aksam yemegınde baslardı kıvranmalarım . sofrada tuz yok ben bır tuz almaya gıdıyım mutfaga der, mutfagın balkonundan bahcedekı arkadaslarıma komut verırdım.
''bız yemek yıyoruz, 10 dakıka sonra ön bahceye gelın ve yukarı bagırın '' dıye.. gecer sofraya otururdum, hıc bahceye cıkmak ıstemıyormus edalarında ..10 dakıka sonra bır kolonı halınde koro baslardı çığırtmayaaaa..ecyaaa dısarı cıkıcakmısın dıye..
ben herseyden habersız edalarımla'' bılmem babama sormam lazım '' der babamdan bır ısık beklerdım.
babam emrıvakıden hoslanmazdı bılırdım.
