en sık kendisini anlamayanların kalkıştığı iş. öldü o. öldü ve gömüldü. üstelik yaşarken bunu da öngördü.
belirli gün ve haftalarda programlanmış aptal robotlar gibi önünden yürüyüp geçmek, taşlarına bakıp gözyaşı dökmek, ve 73 vecizesini ezberden sıra numarasıyla söyleyebilmekle sınırlarlar genellikle onu anlatmayı.
itelenen düşüncelere direnç göstermeye meyilli bazı çocuklarda "nefret"e kadar götürür onu anlatmak. çok muhtemeldir ki, bunu yapıyorlar onu anlatanlar. (onu anlayan, bunu da anlar. onu anlatansa bu yazdığıma çok kızar, çook)
