şu adres tarifi işini kendim bildim bileli beceremedim sözlük galiba beceremicemde. yolda adres soranlara hiç doğru düzgün cevap veremiyorum ki buna rağmen herkes bana adres soruyor. alnımda "adres sorulabilir" yazsa bence daha az adres sormak için durdurulurum. çünkü büyük ihtimalle alnımda o yazıyla kesin deli zannederler beni,neyse.
bugün mahallede yürürken bi araba yavaşça yanıma yanaştı ve durdu. şöförün ve arabadakilerin hareketlerinden bişey soracakları belliydi. aha dedim adres soracaklar bana,ayvayı yedim. sonra camı açıp bana doğru "bişe sorabilir miyiz" diye seslendiler.bende başımla onayladım. sonra "tansaş varmış burda nerde biliyo musun?" dediler.hemen ani bi cevapla "hayır" dedim.kafamıda iki yana sallıyorum bide sanki adamlar sorguya çekiyo düzgünce "hayır" desem olmuyo sanki illa panik yapcam. ardından "sınav dersanesi varmış onu biliyor musun?" dediler ikinci soruya da hayır deyip geçiştirmek istemedim. "evet biliyorum" dedim. tıpkı bir mal gibi tıpkı bi amele gibi. bunu dedikten sonra herkes benim tarifi mi beklerken ben orda mal gibi tutuldum. bişey diyemedim. sadece "dümdüz gidin" diyebildim.
halbuki sordukları yere gitmleri için en az 2 kere sağa dönmeleri gerekiyomuş.bunuda eve gelince babama sorup öğrendim. eğer adamlar ilerde başka birilerini adres sormadılarsa baya bi dolanmışlardır şehrin içinde.banada baya bi sövmüşlerdir, e haklı adamlar bana küfretmekte "bilmiyosan bilmiyorum desene ya da ilerde bidaha birisine filan sorun desene,ne öle mal gibi kalıyosun".kendimden nefret ettim ha o derece. ama bence bu bi hastalık. adres tarif edememe hastalığı.
ben bu hastalığımın genetik olduğunu düşünüyorum.
çünkü babam, amcam, dedem filan komple böyleymiş. babamların ailesinde çıkan kavgaların % 90 ı birbirine adres tarif etmeye çalışırken çıkıyor.edemiyolar çünki. etseler bile diğeri anlamıyor bu seferde.
mesela benim babamla adres tarifi konusunda 1 kere bile anlaşmışlığımız yok, olamazda.
babam tarif etse ben anlamıyorum ben anlasam babam anlatamıyor. kısır bi döngü şeklinde devam ediyor bu. geçenlerde şuurumun yarı açık olduğu bi anda babama bi adres sormuştum. ki normalde sormam, giderim kaybolurum 7 saat güneşin altında gezerim yine sormam ama yapmışım bi delilik işte.neyse, babamla 7 saat tartıştık sadece cadde de anlaşabildik. daha bunun sokağı var yanında ki, karşısında ki mağaza tanımlanması filan var uff çok uzun iş.ama karar verdim tedavi olcam.gitcem bi psikolağa diycem böle böle. sonrada babamlara söylicem siz de gidin bi görünün dicem. gerçi ben bunu dersem babam beni kovalar ama psikolağa gidince "deli" damgası yiyeceğim için bişe olmaz ordan kurtarırım.
