bu saatte üşenmedim bir kere daha izledim.önce kendimi düşündüm soruları tek tek cevaplamaya çalıştım, ben olsam ne yapardım?? bende 3-5 hıyar için mekanı terketmezdim, bende 3-5 şerefsize pabuc bırakmayı gururuma yediremezdim, bende ters davranırdım, ayar olurdum, anında sinirlenirdim, sonrasını bende düşünemezdim...ama bu film düşünmem gerektiğini öğretti, bu film hayattan beklentisi olmayan insanlara bir anlık boyun eğmenin gerekli olduğunu gösterdi, en önemlisi aksi takdirde neler olabileceğinide gösterdi kanımı dondurdu, tüylerim diken diken oldu gülüpde film işte ya diyemedim çünkü senaryosunun gerçek olduğunu öğrendim...düşünmek istemesemde düşünüyorum; cevaplarken boğazımın düğümlendiği sorular var. film sahneleri gözümün önüne geldiğinde soruyorum... ya sevdiğim? ya sevdiklerim? ya beni sevenler? umarım kimsenin basına gelmez, düşünmesi bile çok kötü...
